W pierwszej kolejności powinno się wyjaśnić komu i jakie prawa są należne w uczelni. W przypadku, gdy pracownik w wyniu wykonywania obowiązków służbowych stworzył wynalazek wówczas prawa własności intelektualnej należne są pracodawcy – uczelni. Odmiennie sytuacja przedstawia się, gdy wynalazek został stworzony przez doktoranta, studenta lub współpracownika, wówczas majątkowe prawa autorskie należą do twórcy.
W każdym przypadku, gdy powstają wyniki badań naukowych posiadające potencjał komercyjny pracownik jest zobowiązany zgłosić je do Centrum Transferu Technologii. Po zweryfikowaniu czy wynalazek ma potencjał wdrożeniowy możliwe jest przygotowanie zgłoszenia patentowego, aby prawnie chronić wynalazek. Wszystkie koszty związane zarówno z pracą kancelarii patentowej jak również związane z opłatami urzędowymi zarówno w procedurze krajowej jak i międzynarodowej pokrywane są przez uczelnię. Pracownikowi będącemu twórcą technologii w przypadku komercjalizacji wypłacane jest 50% wartości środków uzyskanych przez Uczelnię z komercjalizacji bezpośredniej, obniżonych o nie więcej niż 25% kosztów bezpośrednio związanych z tą komercjalizacją, poniesionych przez Uczelnię lub Centrum Innowacji Medycznych sp. z o.o. (spółka celowa uczelni).
Gdy doktorant, student lub współpracownik jest współtwórcą innowacji, są dwa sposoby działania w zakresie dalszego działania w zakresie zabezpieczenia praw własności intelektualnej oraz prowadzenia procesu komercjalizacji. W każdym przypadku wszystkie kwestie będą regulowane umową pomiędzy uczelnią a doktorantem/studentem/współpracownikiem. I tak pierwsza opcja to umowa o współwłasności praw do wynalazku, gdzie bazując na formularzu, w którym twórcy podzielili prawa twórcze do technologii, zostaną one przeniesione do umowy w postaci procentu udziału w prawach własności intelektualnej. Część praw, tych które zostały wypracowane przez pracowników naukowych będzie należała do uczelni, natomiast pozostałe będą należały do doktoranta/studenta/współpracownika. W takiej sytuacji każdy ze współuprawnionych ponosi, koszty ochrony patentowej oraz koszty związane z procesem komercjalizacji w proporcji, która wynika z wkładów twórczych.
Druga możliwość, to przeniesienie przez doktoranta/studenta/współpracownika praw własności intelektualnej na uczelnię, zgodnie ze wzorem umowy, która jest załącznikiem do Regulamin zarządzania prawami autorskimi i prawami pokrewnymi oraz prawami własności przemysłowej oraz zasad komercjalizacji w Gdańskim Uniwersytecie Medycznym. Zapisy umowy stanowią o przeniesieniu praw własności intelektualnej na uczelnię, wówczas doktorant/student/współpracownik jest traktowany jak pracownik uczelni w zakresie zarówno pokrywania kosztów ochrony patentowej jak również przy późniejszym wynagradzaniu w przypadku komercjalizacji wynalazku. To znaczy, że uczelnia pokrywa całość kosztów związanych zarówno z procesem ochrony praw własności intelektualnej, jak również w zakresie kosztów związanych z prowadzeniem procesu komercjalizacji. Natomiast w przypadku komercjalizacji wypłacane jest 50% wartości środków uzyskanych przez Uczelnię z komercjalizacji bezpośredniej, obniżonych o nie więcej niż 25% kosztów bezpośrednio związanych z tą komercjalizacją, poniesionych przez Uczelnię lub Centrum Innowacji Medycznych sp. z o.o. (spółka celowa uczelni).
Podsumowując, każda z opisanych opcji skutkuje innym poziomem zaangażowania finansowego podmiotów. To doktorant/student/współpracownik wybiera model współpracy.