Jednym z narzędzi, które umożliwia ocenę zaawansowania rozwoju technologii w sześciu kluczowych aspektach jest metoda KTH Innovation Readiness Level (https://kthinnovationreadinesslevel.com/). Metoda został opracowana w KTH Royal Institute of Technology w Szwecji.
Metoda ułatwia ustandaryzowane „mierzenie” innowacyjność oraz wskazuje dalsze możliwe etapy przy użyciu skali. Narzędzie obrazuje rozwój innowacji od pomysłu na wczesnym etapie do innowacji na rynku wskazując kolejne etapy lecz nie określa w jaki sposób je osiągnąć.
W metodzie mierzy się zaawansowanie w sześciu skalach: identyfikacji odbiorcy, gotowości technologicznej, gotowości modelu biznesowego, ochrony praw własności intelektualnej, gotowości zespołu, gotowości do finansowania. Każda skała ma 9 poziomów, wraz z numeracją rośnie zaawansowanie technologii i jej bliskość do wdrożenia na rynek.
Skala definiująca poziom identyfikacji odbiorcy rozpoczyna się od stawiania hipotezy dotyczącej możliwych potrzeb rynku. W ramach pierwszego etapu skali autorzy wymieniają takie elementy jak: ograniczoną lub wręcz brak wiedzy opartej na danych z rynku oraz danych o konsumentach; nie zostały postawione hipotezy na temat tego kim są klienci oraz jakie są ich problemy/potrzeby, natomiast jeśli hipotezy istnieją to to maja one wyłącznie charakter spekulacyjny nie ma na nie dowodu; o pierwszym etapie mówimy również gdy mamy wyłącznie subiektywne przeświadczenie, że na rynku może istnieć ewentualna potrzeba/problem do zaspokojenia.
Etap drugi w skali identyfikacji odbiorcy to zidentyfikowane konkretne potrzeby rynku definiowane jako: posiadanie opisu problemu/potrzeby; na tym etapie jest pobieżna znajomość rynku, potencjalnych klientów ich problemów/potrzeb a także są zidentyfikowane alternatywne rozwiązania; prowadzone są analizy dotyczące rynku oraz klienta, najczęściej bazujące na ogólnie dostępnych raportach i analizach.
W trzecim etapie ustalono pierwszą opinię rynkową, hipotezy dotyczące problemu/potrzeby są postawiona na podstawie informacji zwrotnej od konsumentów/użytkowników/ekspertów; bardziej pogłębione rozumienie potencjalnych klientów i możliwości segmentów klientów; uzyskanie informacji zwrotnych z badań z rynku pierwotnego – kontakty z kilkoma potencjalnymi klientami/użytkownikami lub osobami ze znajomością branży/rynku (eksperci).
Czwarty etap zaawansowania to potwierdzone potrzeby przez kilku klientów lub użytkowników, na tym etapie nawiązywane są kontakty aby uzyskać informacje zwrotne od przynajmniej kilku klientów lub użytkowników.
Piąty etap to ustalone zainteresowanie produktem/technologią oraz poczynione relacje z klientami docelowymi. Nawiązane relacje, które umożliwiają dostarczanie danych wejściowych na temat wymagań oraz wstępnych prototypów.
Korzyści z technologii potwierdzone partnerstwami lub pierwszymi testami u klientów to szósty etap w rozwoju poziomu identyfikacji odbiorcy. Utworzone partnerstwa z kluczowymi interesariuszami pozwalają na testowanie technologii przez użytkowników/klientów – możliwość stwierdzenia dopasowania rozwiązania do problemu.
W siódmym etapie pojawiają się klienci w rozszerzonych testach produktów/technologii lub następuje pierwsza sprzedaż testowa. Na tym etapie są zaangażowani klienci i właściwi interesariusze w kwalifikacje produktu/technologii. Realizowane są przedmioty zawartych umów z klientami.
Etap ósmy to pierwsze sprzedane produkty i zwiększone zorganizowane działania sprzedażowe. Następuje dalsza identyfikacja nabywców, następują regularne płatności za produkt/technologię
Ostatni etap dziewiąty to sprzedaż produktów na szeroką skalę, sprzedaż do kilku klientów w powtarzalny i skalowany sposób.
Pozostałe skale umożliwiające ocenę zaawansowania rozwoju technologii zostaną opisane w kolejnych wpisach.